Dildendir mutluluk

Dildendir mutluluk, dildendir değer,
Dili olmayana insan mı derler!
İnsanda dilince değişir kader:
Ya yurda baş olur ya başı gider.
Bir söz edeyim ki; kalsın seninle
Dilinden sızlanan insanı dinle:
Ağzından uygunsuz bir söz kaçırma,
Dilinle taş atıp başını kırma!
Çoğu faydasızdır, eyisi özdür,
Asıl söz, bilerek söylenen sözdür.
Kem söz duyanları hep düşman eder,
Ederse insanı, söz sultan eder.
Ne yumruktan, ne kılıçtan iz kalır.
İnsan ölür arkasında söz kalır.
Söyle: doğru, güzel, öz sandığını,
Söyle: bildiğini, inandığını.
Söyle: inananlar gelsin izinden,
Canına mal olsa dönme sözünden!
Akıllı söz söyler, amma az söyler,
Er olan sözünü sakınmaz, söyler.
Eyi söz, söyleyenden yanadır.
Oğul! Bütün bu öğütler sanadır.
Dinlersen sözümü, geçmez iş işten,
Değerlidir söz gümüşten, demirden.
Gümüş mümüş harcandıkça harcanır,
Söz gününde harcandı mı kazanır.
Yel altunu sürü sepet götürür,
Bir nasihat bin müsibet götürür.

Yusuf Has Hacib’in 11. yüzyılda yazdığı Kutadgu Bilig adlı eserinden alınmıştır.
Çevirmen: Behçet Kemal Çağlar